De dichter en natuurprofeet Gustav Arthur Gräser was een unieke verschijning in de eerste helft van de twintigste eeuw. Intellectuele leiders van zijn tijd zagen hem als de personificatie van de "nieuwe mens", de verwezenlijking van de idealen van Nietsche en Walt Whitman, en tegelijkertijd een nieuwe Franciscus van Assisi. Zijn leven afzijds van de regels der maatschappij was voor de meeste mensen onbegrijpelijk en verwekte aanstoot en haat. Voor anderen echter werd hij tot voorbeeld; dichters als Hermann Hesse en Gerhart Hauptman verhieven hem tot een mystieke rang.
 
Het merendeel van zijn eigen proza bleef tijdens zijn leven ongepubliceerd. In spreuken en gedichten, die hij op briefkaarten en in vlugschriften versprijdde, riep hij zijn tijdgenoten tot ommekeer op. Heden is zijn beeld vooral verbonden met zijn grondlegging, de "Waarheidsberg" of Monte Verità in Ascona, die tot een symbool van een natuurvererende en geweldloze tegencultuur geworden is.
 
Gräser werd op 16 februari 1879 in Kronstadt, Transsylvanië geboren. Hij stierf op 27 oktober 1958 in Freimann bij Munchen. In de herfst van 1900 stichtte hij de ommekeerkolonie op de wijnberg van Ascona. Vele jaren lang wierf hij in "culturele gesprekken" in Duitse steden voor een cultureel herbegin. Tot zijn nalatenschap behoort een proza dat de oersymbolen der mensheid tot nieuw leven opwekt.